zandpoortvest 10
be 2800 mechelen
t +32 15 336 336
m (b) +32 478 811 441
m (d) +32 475 477 478
ontdek The Borderline Books, een levendige uitwisseling van tekeningen tussen gedetineerden en studenten
Na het eerder succesvolle project JAILpostMAIL tijdens TRACK, hebben het Secundair Kunstinstituut (SKI), S.M.A.K. en De Rode Antraciet opnieuw een artistiek project met gedetineerden op touw gezet.
Docenten en leerlingen van SKI bezoeken regelmatig de gevangenis in Gent om tekenworkshops te geven. Zowel de studenten als de gedetineerden tekenen in 25 lege boeken: The Borderline Books. Ze reageren telkens op elkaars tekeningen waardoor een levendige correspondentie ontstaat. De boeken zijn opgenomen in de bibliotheek van de gevangenis waardoor de gedetineerden ook in hun cel kunnen tekenen.
Daarnaast worden bekende kunstenaars gevraagd om een bijdrage te leveren. The Borderline Books laten zien dat tekenen een taal is die grenzen overstijgt.
Initiatiefnemer van het project was Luc Dondeyne, schilder en docent vrije grafiek aan het kunstinstituut.
In samenwerking met het Secundair Kunstinstituut, De Rode Antraciet en De Nieuwe Wandeling.
Counterlines stands for the alchemy of the drawing, giving the freedom and the direction to develop a 'moule' in order to build an oeuvre as an artist. But Counterlines stands as well for the coincidence and the creative moment (not by accident a term from the Jazz world). In every good work something happens unexpected or unannounced: for example, by photographic capture of an event or by the painting process itself.
Finally, Counterlines stands also for art history, where each development or work is often a response to another work or to the time wherein it takes place.
Review van Christine Vuegen in H.art van 19.10.2017
"Hoewel Luc Dondeyne de meeste bekendheid geniet door zijn schilderijen, zouden deze vermoedelijk niet zijn zoals ze zijn, als er niet honderden schetsen en later uitgewerkte tekeningen aan vooraf gingen. Zijn tekeningen zijn zeer oorspronkelijk, hebben een eigen intrinsieke kwaliteit en de schetsboeken vormen in nog grotere mate zijn beeldend onderzoeksterrein. Waarnemingen in zijn omgeving, zelf gemaakte foto's, gearrangeerde situaties, dit alles kan een aanleiding zijn tot een definitieve tekening of schilderij.
Dondeyne gaat vrijwel altijd uit van de werkelijkheid, maar hij blijft niet hangen in de reproductie van die werkelijkheid, hij is integendeel in staat die werkelijkheid te transformeren naar het niveau van oorspronkelijkheid.
In veel tekeningen en schilderijen speelt perspectief en dus ruimte een belangrijke rol, maar nooit op een voor de hand liggende manier, altijd figureert de mens toch als belangrijkste protagonist in de bijzondere perspectieven. Veel personen 'acteren' in eenzaamheid. Soms lijken de tekeningen filmstills. Markante, bizarre, prozaïsche, maar ook poëtische poses bepalen de betekenis van het werk. Er lijkt voortdurend een intiem verhaal te moeten worden verteld, zonder dat dit leidt tot een beeldend dictaat.
Er blijven openingen voor eigen beleving en interpretaties."
[Arno Kramer]
Counterlines staat enerzijds voor de alchemie van de tekening die je de vrijheid en de directheid geeft om een 'moule' te ontwikkelen waarmee je als kunstenaar een oeuvre kan opbouwen. Anderzijds staat Counterlines voor het toeval en het creatieve moment (niet toevallig een term uit de Jazz-wereld). In ieder goed werk gebeurt er iets onverwacht of onaangekondigd: bijvoorbeeld door het fotografisch vastleggen van een gebeurtenis of door het schilderproces zelf.
Tenslotte staat Counterlines ook voor de kunstgeschiedenis waarbij iedere ontwikkeling of ieder werk vaak een reactie is op een ander werk en op de tijd waarin dit plaatsvindt.
Luc Dondeyne toont eveneens een 40-tal tekeningen met een tekstfragment van Shakespeare als uitgangspunt.
"The moon's an arrant thief, and her pale fire she snatches from the sun".
Met deze tekeningen werd een korte animatiefilm 'Counterlines' gemaakt. De tekst hierbij werd ingesproken door Stef Kamil Carlens.
De metafoor van de weerkaatsing van het zonlicht door de maan wordt in de film vormgegeven door een ronddraaiende bal op de wijsvinger van een jongen: wispelturig en afhankelijk van het toeval leveren de bewegingen en de wisselende posities van het licht een fascinerend schaduwspel op. De tekeningen zijn onderhevig aan de veranderingen van creativiteit en inspiratie en hebben de neiging te verdwijnen en opnieuw te verschijnen zoals de getijden van de zee.
Luc Dondeyne, Ophelia, 2017, oil on canvas, 100 x 270 cm