exhibition views

2019 Op de keeper beschouwd, galerie Transit

2019 Tussen Pauze en Tijd, CC 't Schaliken, Herentals

Bram Van Meervelde | De receptie

We bevinden ons in een receptie en dit dubbel, of twee keer, zoals je het wil uitdrukken.
Een reële en één als kunstwerk.
Of is het een spiegel die de kunstenaar ons voorhoudt.
Bram reageert graag op de omgeving.  Hij doet dit inhoudelijk door de thema's die hij kiest, en deze zijn vaak sociaal of politiek geëngageerd, maar hij doet dit ook op straten en pleinen en als spraypainter op ettelijke muren, bruggen en treinen, in binnen- en buitenland.
Vaak wil hij beperkingen overschrijden, zoals hij hier doet met deze ruimte.
Het is erfgoed, dus geen enkele ingreep mag beschadigen, of sporen achterlaten.  Wat doet Bram?  Hij vindt een systeem uit om met het eenvoudige ophangsysteem, toch een monumentale tekening van 36 meter lang te tonen.  Liever een deurgat in de tekening lossnijden dan één nagel in de muur.
De tekening zelf maakt hij specifiek voor deze ruimte en dus wil hij iets vertellen.
Dat we zelf afgebeeld worden lijkt me duidelijk, maar wat wil hij vertellen? En vooral wie zijn die figuren die op de grond zitten?
Ze drinken niet, ze doen niet mee aan het feest, ze vallen uit de toon of uit de boot.  Zijn het junkies? Wat doen die hier dan?
Maar zijn wij ook geen indringers in deze vreemde party?

Bram schilderde dit wandfries op een halve dag.  Hij belde me nadien en hij vertelde me hoe opgelucht en gelukkig hij was.  We kunnen het plezier hier voelen.
Anderzijds bewonder ik zijn technisch vernuft en schildertalent.  Je moet wel een meester zijn, zoals een Japanse kaligraaf, om dit klaar te spelen.  Sommige details hebben de fijnheid van middeleeuwse miniaturen en de drippings van Jackson Pollock zijn ook niet ver weg.

Een jaar geleden kreeg Bram de uitnodiging om een muurschildering te maken in Puurs.  Er was nog een muur beschikbaar van ongeveer 30 op 40 meter.  Bram ging aan de slag met brandblussers die met verf gevuld waren en hij liet een hoogtewerker aanrukken. Het resultaat, een liefdesverhaal, was fascinerend, het was de zijwand van het nieuwe cultureel centrum aldaar die enkele weken later nog een definitieve afwerking kreeg met een extra buitenmuur.  Van de ingreep blijven enkel een foto over en een filmpje op Youtube.  Kijken!

In Antwerpen werd Bram gekozen uit ettelijke kandidaten om vorige zomer ingrepen te doen in de openbare ruimte.  Ingrepen die een jaar zouden blijven staan.  Hij plaatste ondermeer molshopen in kunststof in frisse gazons op een rond punt, een vangrail langs de wandelpaden in het park, een dichtgemetste voetbalgoal in een grasveld.  Deze laatste bleek heel praktisch te zijn als ge alleen wil voetballen:  de bal ketst immers terug.

Eigenlijk doet Bram hier vandaag hetzelfde:  de receptiesfeer kaatst op ons terug, en de junkies lijken uit de grond te kruipen.

En als kers op de taart:  soms wordt Bram niet uitgenodigd en doet hij toch iets.  Zo plaatste hij een paar weken geleden een fictieve waterput in het uitgedroogde meertje van het Antwerps stadspark.  Het werd zo goed ontvangen door omgeving en stadsbestuur dat het kan blijven staan.

bdl 29.01.2019